Het is een simpel concept: lopen, zitten, stil zijn, praten, luisteren, eten en drinken. Soms denk ik wel eens: te simpel.
Is dit wel genoeg? Is dit wat mensen fijn vinden? Waar ze behoefte aan hebben?
En iedere keer ervaar ik weer dat het niet gaat om ingewikkelde oefeningen, interventies of methodieken.
Het gaat om verbinding te voelen met jezelf, met de ander, even uit de hectiek van alledag te stappen, er even niet aan mee te hoeven doen. Alleen even zonder moeite met jezelf te zijn. Zo simpel is het dus.
Afgelopen zaterdag waren we met 10 vrouwen bij elkaar. Voor het grootste gedeelte vreemden van elkaar. We zijn naar buiten gegaan, hebben in stilte gelopen, langs het water en door de blubber. Bij terugkomst met elkaar gezeten, in stilte, persoonlijke dingen gedeeld, voor wie dat wilde, naar elkaar geluisterd. Gelachen en ook gehuild.
Zo simpel, zo fijn. 1 ding hadden we met elkaar gemeen.
Het verlangen naar verbinding, naar echt contact. De ruimte durven innemen om je verhaal te vertellen, zonder onderbroken te worden door: oh ja dat heb ik ook meegemaakt.
Gewoon luisteren zonder er iets mee te moeten, zonder te adviseren of steun te betuigen in woorden. Gehoord worden.
Bijzonder was het weer, zo simpel en zo bijzonder.
Als afsluiting samen eten en drinken. En opmerken dat we ineens geen vreemden meer zijn.
Op zaterdag 30 maart bieden we opnieuw een stilte dag aan. Dan in het teken van de lente!
Heb je ook zin om dit eens te ervaren? Meld je HIER aan via onderstaand formulier.
Hele fijne week!
Liefst, Sigrid