Mensen die ik al een tijd niet heb gezien vragen vaak of ik nog steeds lekker aan het wandelen ben. En dan antwoord ik met "ja, dat doe ik nog steeds". En dan realiseer ik me dat het misschien voor veel mensen nog helemaal niet zo duidelijk is wat ik nu precies doe en waarom ik dit doe. En nog veel interessanter; wat het oplevert, dat lopen praten. Wat hebben mensen hier aan?
Al een tijdje voel ik de behoefte er iets meer over te vertellen. Dat het veel meer is dan alleen samen wandelen en gesprekken voeren. Ik maak eens een beginnetje…
Want natuurlijk is het fijn om met klanten te lopen en zeker als het lekker weer is. Mij hoor je niet klagen. En het is fijn om mensen te laten ervaren wat het effect is van het groen, de rust, de ruimte. Om de energie te voelen stromen door het lichaam.
Waar het echter met name om gaat is om ook te voelen hoe het nu werkelijk met je gaat, de aandacht te vestigen op jezelf, op je situatie op dit moment in je leven. En dan te ervaren dat het vaak niet zo goed voelt, dat er veel onrust is, verdriet of stress. Onprettige gevoelens waar we het liefst zo snel mogelijk van weg willen.
Om vervolgens maar door te gaan in de hectiek van alledag om aan alle verantwoordelijkheden die we voelen tegemoet te komen. Niet zeuren, gewoon doorgaan!
Soms gaat het niet meer. Dan zegt het lichaam stop. Teveel en te lange tijd onder druk staan, teveel zorgen hebben en maken, chronische stress ervaren, van crisis naar crisis hollen.
Iets wat op dit moment, in deze maatschappij extreem veel mensen ervaren. Onlangs weer bevestigd door allerlei onderzoeken.
Hartklachten, slecht slapen, piekeren, kort lontje, besluiteloosheid, huilbuien, paniekaanvallen, nek- en rugpijn, niet meer kunnen concentreren, geen plezier meer ervaren, uitgeput zijn. Om maar eens wat signalen te noemen.
Op zo’n moment komen mensen bij mij. Via de huisarts, een HR medewerker van een bedrijf of een instelling of via via.
En dan gaan we op pad.
Om eerst maar eens stil te staan bij hoe het nu is. Te voelen dat het zo niet langer gaat. Mensen die oprecht niet meer weten waar ze staan, welke kant ze op gaan, niet meer weten wat ze nu echt zelf willen, waar naar toe.
Alleen weten dat het zo niet meer gaat.
De erkenning dat dit op dit moment zo is, hoe moeilijk en pijnlijk ook, is stap 1 van het proces om te herstellen. Klinkt veel gemakkelijker dan dat het is.
Voor velen is het namelijk een big deal. Toegeven dat je het niet meer aankan, dat het je niet meer lukt, al doe je nog zo je best, is pittig. Het kan pijnlijk kwetsbaar voelen, het gevoel van falen oproepen, ik doe het niet goed, schaamte, schuld. Allerlei onprettige gevoelens komen langs.
Dus daar nemen we de tijd voor. Er is geen haast. Het heeft namelijk geen zin om daar weer snel overheen te stappen, naar oplossingen te gaan zoeken zonder allereerst echt eens naar de onderliggende oorzaak te kijken. De onderliggende patronen die hebben gemaakt dat het zo ver is gekomen, dat je jezelf zo hebt uitgeput.
En dit zelfonderzoek kan pas starten op het moment dat je weer een beetje tot rust bent gekomen, dat je hoofd weer wat minder vol is, je weer langzaam wat (over)zicht krijgt, wat afstand tot alle zorgen en problemen die er spelen. Dat je merkt dat je weer wat beter kunt ontspannen, je nachtrust weer beter wordt en je stemming wat verbeterd.
En waar lukt dit beter dan in het bos, het veld of op de hei? Het is bewezen dat buiten zijn en wandelen in de natuur een helende werking heeft op de fysieke en mentale gezondheid. De setting bij uitstek waarin je weer goed kunt herstellen.
Dus dat.
Ik ben nog lang niet uitverteld en zal je op een ander moment verder informeren over het proces van voorkomen en herstellen van chronische stressklachten.
Ik ben zoals altijd erg benieuwd naar je reactie. Heb je vragen of wil je iets delen over je eigen verhaal, dan hoor ik dat heel graag.
Voor wie graag wil lezen over ervaringen van klanten klik op de link.
Tot slot ben ik erg verheugd over het feit dat ik samen met 2 collega's opnieuw stilteweekenden ga organiseren in mei en het laatste weekend van augustus.
Als je het hebt over even rust, even op adem komen, even met jezelf zijn, dan is dat wat in deze weekenden centraal staat. Check voor info op adem komen op de website.
Ik wens je een heerlijke week en waar het effe kan, lekker naar buiten!!
Liefs, Sigrid