Hoe vaak stel jij deze vraag aan jezelf? En sta je werkelijk stil bij hoe het echt gaat?
En wat zeg je als mensen je vragen hoe het met je gaat? Prima, het gaat goed hoor! Of, ja goed , druk, en met jou?
In onze drukke levens is er steeds minder tijd om je af te vragen hoe het echt met je gaat. Je rent van het een naar het ander; en de trein dendert maar door.
Van je werk, naar de school van je kinderen, naar de winkel, eten maken, huis poetsen, oh ja er moet nog een verjaardagscadeautje komen, je zoon kan bijna niets meer zien door zijn lange haar en moet naar de kapper, nog even langs bij opa want die is ziek, en dan nog even inspiratie opdoen voor de nieuwe blog of nieuwsbrief, netwerken, facebooken, en in het weekend gaan we wel naar dat festival, want ja iedereen gaat toch, en dat is toch leuk en van tevoren nog effe naar de voetbalwedstrijd en het gaat maar door. Het blijft ook doorgaan en dat is hoe het leven voor velen is.
Maar dan ineens merk je dat je lichaam begint te protesteren. Hier een pijntje, al moe voordat de dag begint, een verkoudheid die niet over gaat. Je wordt wat kribbig en kortaf tegen de kinderen en het lukt je niet meer om de dingen gedaan te krijgen. Je worstelt je wat door de dag en bent blij als je s’ avonds op de bank kan ploffen en er even niks meer moet. je voelt je ontevreden.
En toch, als iemand vraagt: hoe gaat het met je? Ja, goed hoor.
Waarom is het voor ons zo moeilijk om open en eerlijk te zeggen hoe het echt gaat. Dat het helemaal niet zo goed gaat, dat je je soms eenzaam voelt, onzeker en moe. Hoeveel mensen hebben daadwerkelijk door dat je eigenlijk altijd zegt dat het goed gaat, no matter what, terwijl dit eigenlijk helemaal niet zo is.
Het gaat niet goed, so what? Iedereen heeft momenten waarop het minder goed gaat. Dat is niet iets om je voor te schamen.
Het goede nieuws is dat je zelf degene bent die hier iets aan kan veranderen. Jij zit op die denderende trein en kan op elk moment besluiten hiervan af te stappen. Besluiten eerlijk en open te zijn over hoe je je voelt.
Deze week besloot Marco van Basten dat hij nooit meer hoofdtrainer wil worden.
Hij heeft voor zichzelf de conclusie getrokken dat hij zulke druk niet (meer) wil. Dat hij daar niet blij van wordt. En dus kiest hij voor zichzelf. Wat de wereld er ook van mag vinden.
Ik ben benieuwd naar hoe het met jou gaat, hoe vaak jij even de trein stop zet en je jezelf de vraag stelt: Hoe gaat het nu eigenlijk echt met me?
Ik nodig je uit om dit weer te doen op de laatste vrijdagochtend van de maand, op vrijdag 26 september. Dan gaan we het bos in om het hoofd weer leeg te maken en mag je stil te staan bij hoe het met je gaat. Uiteraard ook als het goed gaat!
Voor meer info en aanmelden: lopenpraten.nl/loop-je-hoofd-leeg-wandeling
Het kan ook zijn dat je er voor je gevoel niet meer alleen uitkomt en dat je merkt dat het heel moeilijk is om de trein te stoppen.
Kijk dan eens naar mijn aanbod voor individuele wandelcoaching/counseling.
Ik kan je helpen weer meer energie en plezier in je privé en je werk te krijgen. Voor meer info: https://lopenpraten.nl/stap-voor-stap-je-burn-out-te-lijf
Ik wens je een fijne week toe en af en toe even helemaal niks.
Hartelijke groet,
Sigrid