Het gaat alle kanten op in mijn hoofd, als de herfst die langzaam maar zeker zijn intrede doet. Het ene moment schijnt een prachtig zacht zonnetje, niks aan de hand en heerlijk genieten van de warmte, het mooie licht en de prachtige kleuren. Het andere moment betrekt de lucht in rap tempo en komen de druppels regenwater op mijn hoofd; voelt het onbehaaglijk, nat en koud.
Zo ongeveer gaat het ook met mij de laatste weken. Er zijn veel dingen die mijn aandacht vragen, te belangrijk om te parkeren en te complex om even op te lossen. Het zijn zaken waarin keuzes gemaakt zouden moeten worden, waar ik echt goed over moet nadenken en voelen welke richting ik op wil.
Het zijn zorgen om mensen die heel nabij staan en zorgen over de toekomst. Het zijn ook leuke praktische dingen, waar ik blij van wordt en die wel even geregeld moeten worden.
Van alles wat, zoals het leven is, wat er zo voorbij komt. Meestal lukt het me prima om ermee te dealen en op andere momenten voel ik me als een kip zonder kop: zonder richting, doelloos, alsof ik bij elke windvlaag een andere kant op geblazen wordt. Te veel moeten, te weinig rust en ontspanning, geen focus.
Ik merk het in mijn lijf; de signalen zijn duidelijk. Het begint meestal met onrust in de nacht. Vaker wakker worden, minder goed inslapen, hoofdpijn en last van mijn nek. En ook mijn gemoed is onrustig. Gejaagd, snel geprikkeld, sombertjes.
Inmiddels ben ik er op bedacht en weet ik dat er maar beter naar kan luisteren. Dat het nu even zo is, dat de buien voorbij gaan, dat er ook weer blauwe luchten komen met een enkel wolkje aan de hemel. Er niet gelijk van weg willen omdat het onprettig is, maar erkennen dat het er is. Dat het iets van mij is, en dat ik ben zoals ik ben.
De ervaring leert dat het geen zin heeft om maar heel hard te werken aan oplossingen of doen alsof alles ok is, in de hoop dat het er dan niet is. Dan hou ik mezelf voor de gek.
Iets wat ik ook herken in contact met de mensen waar ik mee werk. Ieder met zijn eigen worsteling. Ondanks het lichaam dat schreeuwt om gehoord te worden, toch vooral doorgaan met werken, klaar staan voor iedereen, voldoen aan alle verwachtingen. En waarom? Om de ander niet teleur te stellen, om de ander niet boos te maken, om aardig gevonden te worden, erbij te horen, gezien en gehoord te worden? Iets wat we allemaal herkennen in bepaalde mate. En ook met de allerbeste bedoelingen, met de meest positieve intenties.
Wat als het lichaam zou kunnen praten? Wat zou het je dan vertellen?
De antwoorden komen als vanzelf. Als je echt gaat luisteren wat er wordt gezegd.
Ik kan pas goed horen wat er wordt gezegd als het stil is, als ik de tijd en de ruimte neem om te voelen, waar te nemen wat er is. De beslissing nemen om elke dag even te gaan zitten en naar binnen te gaan. Me de vraag te stellen: hoe gaat het nu met mij? Wat heb ik nodig?
En nee, het is niet zo dat er dan gelijk een soort ontspanning is, of in een klap iets heel gelukzaligs. Helaas pindakaas. De eerste cursus of workshop die dit beloofd en dit ook waarmaakt moet ik nog tegenkomen.
De stilte is niet altijd fijn, het kan confronterend zijn en pijnlijk, verdrietig of verwarrend. Daarnaast ook kan het ontspannend zijn, vertrouwenwekkend, relativerend of me vervullen met dankbaarheid. Het openbaart wat er is, in al zijn kleuren, als in de herfst.
Even stil zijn kan me dichter bij mezelf brengen, bij wat goed is voor mij omdat het duidelijk maakt wat voor mij echt belangrijk is. Zodat als ik weer naar buiten ga, letterlijk en figuurlijk, bewuster kan kiezen voor wat ik wel en niet zal doen. Waar ik wel energie in steek en wat ik aan me voorbij laat gaan.
En ja, dit behoeft aandacht, en oefening en steeds opnieuw die reis maken naar binnen en naar buiten.
Hoe is het in jouw hoofd? En wat zegt jouw lichaam? Laat je het me weten?
Als je voelt dat het tijd is voor wat bezinning en je behoefte hebt aan een pas op de plaats wil ik je uit nodigen voor de stiltedagen die de komende maanden weer worden georganiseerd:
• Zondag 5 november.
• Zondag 10 december.
• Zondag 14 januari.
Voor meer info en aanmelden check de website.
Ik heb gehoord dat het weekend weer volop zomer wordt! Zo kan het gaan.
Geniet ervan.