Of.. wil ik liever niet voelen.
Toegeven dat het niet zo lekker gaat, vind ik een lastige. Natuurlijk vertel ik liever dat alles goed gaat en ik overloop van energie. En gelukkig gaat ook heel veel goed.
En voel ik de laatste weken steeds meer hoe moe ik ben, hoe het opstaan me meer moeite kost. Deze ochtend kon ik voelen dat ik echt geen zin had in de dag. Zwaarte en wat negatief gestemd. Ik ken dat van mezelf en ik zet me erover heen.
Dat me eroverheen zetten is een heel oud patroon wat me al heel lang heeft gediend. En me ook veel heeft gebracht. Schouders eronder en door.
Ik weet ook, dat als ik eenmaal de warme stralen van de douche voel en ik de riedel van de dag begin, ik weer in een andere mood kom en ik me ook weer beter ga voelen.
Deze ochtend lukte dat niet zo. Na de opstart fietste ik naar mijn praktijkruimte. Voor mij lekker om een half uur mijn lichaam in beweging te zetten; iets wat me meestal ook helpt om de wereld om me heen echt weer anders te ervaren.
Nu bleef de zwaarte voelbaar. Ik dacht aan de online supervisie afspraak die ik zo zou hebben en wat ik daarin zou inbrengen. In gedachten liep ik wat cliënten na; bepaalde thema’s die spelen. En ik liet het ook weer los, omdat ik echt geen idee had.
In het contact met de supervisor voelde ik gelijk hoe ik aan het vechten was tegen het gevoel wat zich aandiende. Zo veel weerstand om stil te staan hoe echt met me gaat. Ik voelde de druk in mijn hoofd toenemen, mijn kaken spanden zich samen, mijn lippen begonnen te trillen.
Adem maar een paar keer wat dieper.
En daar kwamen de tranen. En kon ik voelen hoe het echt met me was. En hoeveel moeite ik blijkbaar ook heb om dit toe te geven. Mezelf dit toe te staan. Dat ik moe ben en dat ik toe ben aan even helemaal niks.
En dan gebeurt er een hele hoop, want dan gaat mijn innerlijke criticus los. Hoe kan ik er voor mensen zijn en hen goed begeleiden als ik niet goed voor mezelf kan zorgen? Er komt angst naar boven, want wat als ik hier echt aan toe ga geven en ik dit meer ruimte geef? Wat als ik dan onderuit ga en misschien mijn bed niet meer uitkom? Wat betekent dit voor alles waar ik de afgelopen jaren zo hard voor heb gewerkt?
Verhalen in mijn hoofd.
Door mijn therapeut word ik naar het huidige moment gebracht. Iedere keer weer opnieuw. Hoe is het nu in je lijf? Wat merk je op in dit moment? En als je je lichaam nu eens laat spreken; wat zou het dan willen? En hoe is dat?
Ik voel hoe fijn het is om niks te moeten, ik mag mijn ogen sluiten en enkel zitten, precies zoals het goed voelt. Ik hoef niet te werken, nergens naar toe, alleen maar te zijn, te ademen en te voelen. Toestaan wat er nu is. Hehe..
Veel emotie komt omhoog, veel oordeel hierop ook, schaamte. Ik kan voelen dat ik het vaak zo alleen doe. Dat ik wel geleerd heb om meer uit te reiken maar dat dit nog echt niet in mijn systeem zit.
De zachte woorden van de stem van de therapeut en de gedachte aan haar warme handen die mijn hoofd en nek ondersteunen, maken dat ik me gesteund voel en dat ik kan ontspannen.
Ergens wordt het lichter in mij, ik voel meer ruimte. Mijn hoofd voelt zwaar, mijn nek gespannen. Ik ga liggen en ik hoor de stem van de therapeut. Ik hoor de kikkers buiten en kan genieten van hun gekwaak.
Ineens komt de vakantie in mijn hoofd. Over een week of 3 is het zover.
Ik kijk er naar uit en voor het eerst ooit heb ik niks gepland, geen vakantiebestemming geregeld of plannen gemaakt.
Dat voelt heel gek en tegelijkertijd voel ik nergens een impuls om er mee bezig te gaan. Laat het maar gewoon op me af komen; ik hoef er nu niks mee. Dat is nieuw voor mij.
Het voelt goed, rustig. Ik zie wel.
Mijn lichaam ontspant, de lading is weg, ik voel meer ruimte en ook nog wel wat vermoeidheid. Want dat is wat er is. En dat is ook niet zo gek.
En zoals ik altijd aan mijn cliënten vraag: mag dat er zijn? Ja dat mag er zijn.
Na afloop ga ik naar buiten, ga aan de rand van de poel zitten om te luisteren naar wat de kikkers me te vertellen hebben.
Wat wil jij liever niet voelen?
Nieuwsgierig naar wat lichaamsgerichte therapie voor jou kan betekenen?
Je bent welkom voor een vrijblijvende kennismaking!
https://lopenpraten.nl/nieuw-lichaamsgerichte-psychotherapie-maastricht/
Vind je het leuk om mijn nieuwsbrief te ontvangen? Laat een reactie achter.
Liefs, Sigrid